Wyniki Konkursu o Doroczną Nagrodę SARP im. Zbyszka Zawistowskiego

Data dodania: 13.10.2020 | Aktualizacja: 13.10.2020, 19:43:12

Wyniki Konkursu o Doroczną Nagrodę SARP im. Zbyszka Zawistowskiego "Dyplom Roku", edycja 2020 pod honorowym patronatem Ambasadora Szwajcarii w Polsce

Sąd konkursowy Dorocznej Nagrody SARP im. Zbyszka Zawistowskiego „Dyplom Roku”, edycja 2020 w składzie:

  1. arch. Bohdan (Biś) Lisowski – Przewodniczący Sądu konkursowego, Prezes SARP
  2. arch. Juraj Hermann – sędzia konkursowy, Prezes SAS (Stowarzyszenia Architektów Słowackich) 
  3. arch. Agnieszka Kalinowska-Sołtys – sędzia konkursowy SARP, APA Wojciechowski 
  4. arch. Marta Sękulska-Wrońska – sędzia konkursowy SARP, WXCA 
  5. arch. Robert Konieczny – sędzia konkursowy SARP, KWK Promes 
  6. arch. Przemo Łukasik – sędzia konkursowy SARP, medusa group 
  7. Przemysław Powalacz – sędzia konkursowy, Geberit Polska 
  8. arch. Piotr Śmierzewski – sędzia konkursowy SARP, Analog
  9. Paweł Wierzbicki – sędzia konkursowy, Schindler Polska 

oraz sekretarze organizacyjni konkursu:
arch. kraj. Marek Szeniawski – Sekretarz Generalny SARP
i Magdalena Turowska-Kowalczyk – Asystent Sekretarza

w dniu 8 października 2020 r. dokonał oceny 25 prac dyplomowych zaprezentowanych przez finalistów zakwalifikowanych do 3. etapu konkursu.

Po głosowaniu i dyskusji Jury postanowiło:

arch. Zuzannie Robutce autorce pracy „Sokratejskie Centrum Dialogu” przygotowanej na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej, pod kierunkiem promotora dra inż. arch. Marka Lambera

Uzasadnienie: 
Autorka projektu, podjęła się niełatwego zadania. Trudny układ działki i zależności przestrzennych nie był jedynym wyzwaniem. Autorka postanowiła szukać bezpośrednich związków między przestrzenią a filozofią, tworząc uniwersalne Centrum Dialogu. Próbuje autorsko łączyć dzielące się społeczeństwo. Jej projekt ma być próbą dialogu wielu kultur i tożsamości. To wyzwanie bardzo odpowiedzialne, potrzebne i jakże współczesne. Architektoniczna odpowiedź jest prosta, powściągliwa i ważona umiarem w formie oraz detalu. 

arch. Alicji Sienkiewicz autorce pracy „Potencjał spoiwa. Uzupełnienie istniejącej struktury urbanistycznej i społecznej na przykładzie Rzymu” przygotowanej na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej, pod kierunkiem promotora dra inż. arch. Marka Lambera

Uzasadnienie: 
Projekt próbuje naprawiać fragmenty V dzielnicy Rzymu za pomocą niewielkich interwencji architektonicznych. Wypełnianie trudnych do zabudowania luk w strukturze miejskiej niewielkimi obiektami z funkcjami integrującymi lokalną społeczność (świetlica, punkt widokowy, coworking) ma pomóc mieszkańcom przezwyciężać poczucie samotności. Ambitnym celem projektu jest powrót wspólnych włoskich uczt na ulice Rzymu, obraz zapamiętany przez autorkę z podróży po Włoszech w dzieciństwie. 

arch. Aleksandrze Śliwie, Demi Tran, Tadeuszowi Szarańcowi autorom pracy „Międzypokoleniowa wioska na Grabinie. Dom seniora zintegrowany z ośrodkiem terapeutycznym dla dzieci” przygotowanej na Wydziale Architektury, Politechniki Krakowskiej pod kierunkiem promotora dra inż. arch. Anny Taczalskiej-Ryniak i promotorów pomocniczych mgr inż. arch. Marka Bystronia i mgr inż. arch. Wojciecha Dulińskiego

Uzasadnienie: 
Praca dyplomowa wykonywana w zespole pozwoliła na stworzenie wielowątkowego, kompletnego i spójnego projektu. Teza projektowa łączenia pokoleń użytkowników: stworzenia miejsca integracji, ale i pozostawienia przestrzeni prywatnej, została zrealizowana w kompleksie budynków wpisanych w krajobraz naturalny z wykorzystaniem walorów naturalnego budownictwa. Ślad antropologiczny projektanci zaznaczyli modularną strukturą kompleksu z jednostek nazywanych w pracy molekułami.

arch. Adrianie Sowie autorce pracy „widzieć: Herbarium we Wrocławiu” przygotowanej na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej pod kierunkiem promotora dra inż. arch. Tomasza Głowackiego.

Uzasadnienie: 
Herbarium jest udaną próbą połączenia natury z architekturą w sposób, w którym istniejąca, rodzima roślinność stanowi istotny element kontekstu miejsca. Wyselekcjonowane lokalne rośliny posiadające właściwości lecznicze będą uprawiane aeroponicznie w kontrolowanym klimacie budynku na planie pierścienia. Wnętrze pierścienia wypełniać będzie naturalnie porośnięta łąka. Lokalizacja herbarium na zakończeniu osi rekreacyjnej dużego osiedla z zielenią tzw. “urządzoną” uwrażliwia jego mieszkańców na problem zieleni w mieście i negatywnych dla niej skutkach miejskiej wyspy ciepła. 

arch. Annie Jarudze-Rozdolskiej autorce pracy „Ośrodek badawczy w Wadi Rum w Jordanii” przygotowanej na Wydziale Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska Politechniki Łódzkiej pod kierunkiem promotora dra inż. arch. Tomasza Krotowskiego.

Uzasadnienie:
Praca zasługuje na wyróżnienie ze względu na wyjątkowe interdyscyplinarne studium, połączenie wiedzy z dwóch dziedzin: astronomii i architektury oraz rezultat w postaci funkcjonalnego obiektu technologicznego o dojrzałej, pięknej formie architektonicznej. Śmiałość sięgania aż do gwiazd we wrażliwy sposób realizowana jest przez dyskretne ślady na piasku pustyni. 

arch. Paweł Lisiak autor pracy „Laudato si’: klasztor OO. Franciszkanów” przygotowanej na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej pod kierunkiem promotora dra inż. arch. Tomasza Głowackiego.

Uzasadnienie: 

Kiedy sacrum mierzy się z profanum, a opuszczona, dryfująca torpedownia, zamienić się ma w pobożną przestrzeń modlitwy i pracy, to rezultat takich działań i przemyśleń zawsze wydaje się interesujący.

Laudato si’: Klasztor O.O. Franciszkanów, to projekt zdecydowany i odważny, w którym ujawnia się duża dojrzałość i wrażliwość autora. 

Współczesna rehabilitacja opuszczonego, militarnego obiektu na monastyr, odnosi się bezpośrednio do średniowiecznej formuły zakonnej, w której mnisi transformowali opuszczone miejsce, nadając im nową formę i wnosząc w nie nowe życie.

Autor w sposób odpowiedzialny „ubiera” brutalny i zdegradowany technicznie obiekt w nowe życie. Życie zakonne, skromne i surowe, lecz nie pozbawione wrażliwości i wyczucia, dający wytchnienie, ale i skupienie, tak potrzebne podczas medytacji.

Transformowana przestrzeń nie jest jedynie interwencją architektoniczną. Transformacją autor obejmuje również historię tego miejsca, ale i otoczenie, krajobraz. Wynoszone na brzeg odpady, zbierane przez zakonników, następnie przetwarzane mają być na prefabrykowane materiały budowlane. To również swoista transformacja średniowiecznej pracy zakonnej. Nowe okoliczności, nowe wyzwania, a stale pierwotna formuła zakonna.

Odpowiedzialność za dom, za świat, za środowisko, o której pisze w swojej encyklice Papież Franciszek „Laudato si’”, jest wezwaniem nie tylko dla kościoła, ale w tym przypadku było wezwaniem odebranym przez architekta, który dokonał rehabilitacji nie tylko architektury, a jego projekt zmieniać ma nie tylko budynek, ale krajobraz, środowisko oraz naszą wrażliwość społeczną.

Ponadto:

Zaproszenie na płatne praktyki w APA Wojciechowski Architekci w Warszawie lub w Trójmieście otrzymują:

Udostępnij na:

Załączniki


REKLAMA
Wiśniowski

Bolix

Partnerzy SARP:
BP2 Budimex Equitone ESS Audio Jaga Kone Norlys Polflam Renson Schueco Wiśniowski
Powrót na górę