W dniu 25 listopada 2016 r. w siedzibie Stowarzyszenia Architektów Polskich w Warszawie, przy ul. Foksal 2 odbyła się uroczystość wręczenia Honorowej Nagrody SARP przyznawanej architektom za całokształt twórczości.
Kapituła Honorowej Nagrody w składzie:
Kol. Mariusz ŚCISŁO – Prezes SARP, Przewodniczący
Kol. Krzysztof INGARDEN – Oddział Kraków
Kol. Włodzimierz MUCHA – Oddział Warszawa
Kol. Bolesław STELMACH – Oddział Warszawa
Kol. Jakub WACŁAWEK – Oddział Warszawa
rozpatrzyła zgłoszone przez Oddziały SARP kandydatury do Nagrody a także te, które zgłoszone były do Kolegium Nagrody w latach 2007-2015.
Po dyskusji, w której omawiano osiągnięcia twórcze i aktywność w działalności publicznej kandydatów, HONOROWĄ NAGRODĘ SARP 2016 Kapituła przyznała jednogłośnie ARCHITEKTOWI STANISŁAWOWI DEŃKO
za wieloletnią wybitną twórczość w dziedzinie sztuki architektury oraz charyzmatyczną działalność na polu dydaktyki.
Laudacja dla Stanisława Deńki
Honorową nagrodę przyznają architekci architektowi za wybitną twórczość architektoniczną. Twórczość Stanisława Deńko jest wybitna. Trwa nieprzerwanie od 1973 do roku 2016.
W dwóch obiektach, które wyznaczają te daty - są niejako zwornikami twórczości Stanisława Deńko, możemy wskazać jej cechy: wykreowanie niepowtarzalnej atmosfery przy użyciu niewielu środków, pojedynczość Miejsca, kreacja wynikająca z dociekliwości, są wynikające - wnikające proporcje, jest wreszcie dotykalna wrażliwość na materiały.
Tadao Ando mówi, że bardzo rzadko, gdy wchodzi do nowego sławnego domu, odczuwa że obcuje z dziełem sztuki. W wypadku Ambasady RP w Delhi (1973-1978) czy siedziby Cricoteki w Krakowie (2006-2014) nie mamy wątpliwości, że to dzieła sztuki architektonicznej.
Dzieła biegunowo różne, właśnie dlatego, że ich twórca jest wierny zasadom, które tę lokalną i ponadczasową architekturę kształtują.
W Delhi: to wiszące nad przewiewnymi ogrodami z taflami wody, betonowe kratownice, płynne przenikanie zewnętrzne - wewnętrzne. Wyrafinowana, eteryczna gra materii i pustki, ciężaru i lekkości, światła i cienia. Odczucie i zatrzymanie powiewu rozpalonego wiatru marszczącego taflę chłodnej wody. Pytanie o niebo i ziemię.
W Krakowie: to dziwny dom rozkraczony nad istniejącym, niepozornym ceglanym budynkiem. Jak chciał Tadeusz Kantor: „nowe dzieło sztuki powstaje z elementów znanych otaczającej rzeczywistości”. Dom, jak przęsło/element gigantycznej porzuconej maszyny naszej cywilizacji. To megarekwizyt do „gry w Kantora”, część jego odwiecznego już przedstawienia. Pytanie o przemijanie.
Dzieła Stanisława Deńko są taką przestrzenną egzystencjalną refleksją. Czytelnym, pięknym językiem przestrzeni pytają o Niebo i Ziemię, o Trwanie i Przemijanie. Wydają się zadawać te ważne pytania, które musi zadawać architektura, gdy ma być humanistyczną dziedziną sztuki.
