20.06.06
Z prasy dowiedzieliśmy się o rezygnacji czterech zagranicznych członków naszego jury, Christine Binswanger, Vittorio Lampugnaniego, Nicholasa Seroty i Deyana Sudjica. To wydarzenie pozbawia sąd konkursowy udziału najwyższej klasy specjalistów w dziedzinie architektury muzealnej, goszczącej sztukę współczesną i zmienia całkowicie kontekst, w którym podjęliśmy się uczestniczenia w jury konkursu.
Decyzja naszych zagranicznych kolegów jest konsekwencją zasadniczych rozbieżności, jakie oddzielają wymagania polskiej ustawy o zamówieniach publicznych od postępowania przyjętego przez inne kraje w dziedzine uczestniczenia w międzynarodowych konkursach architektonicznych. Jest ona jednak przede wszystkim wynikiem sposobu, w jaki były podejmowane i ogłaszane ostateczne decyzje dotyczące konkursowej selekcji i braku mozliwosci znalezienia skutecznych rozwiązań, które by złagodziły negatywne skutki formalistycznych interpretacji artykułów ustawy.
Jednostrone żądanie przynależności do organizacji architektonicznych kraju organizującego konkurs, nie obowiązuje w innych krajach, jest dyskryminujące, przeczy zasadzie wzajemności i wpływa uwłaczająco na wizerunek Polski w relacjach międzynarodowych.
Zawężona interpretacja wymagań stawianych kandydatom zredukowała przedkładane wnioski jedynie do zaświadczeń i dokumentów pisemnych, wykluczając wszelkie materiały o znaczeniu merytorycznym, na przykład w postaci portfolio z dokumentacja dotychczasowych prac. Jest to sprzeczne z międzynarodowo przyjętą praktyką i uniemożliwia jury wszelką jakościową ocenę realnego doświadczenia i umiejętności kandydatów. Takie narzędzie, czysto administracyjne, jest całkowicie bezużyteczne w dopuszczaniu do podejmowania zadań w dziedzinie architektury podniesionej do rangi sztuki.
Nawet jeśli od początku wiedzieliśmy o utrudnieniach wynikających z niedoskonałego prawa, uważaliśmy, że będąc wszyscy ich świadomi, wspólną pracą, wraz z organizatorami konkursu i ich doradcami prawnymi, będziemy poszukiwać rozwiązań, działań i interpretacji, które by zbliżyły metody selekcji do obyczajów międzynarodowych. Niestety tak się nie stało.
Wykluczając wielu wybitnych architektów zagranicznych i polskich, Warszawa, a z nią Polska straciły szanse na przeprowadzenie konkursu o prawdziwym wymiarze międzynarodowym, na budynek, mający być, jak mówi program konkursu, "nowym symbolem Warszawy zarówno w kontekście krajowym, jak i międzynarodowym". W tej sytuacji musimy zrezygnowac z udziału w jury.
Chcielibyśmy podkreślić, że nasza decyzja nie podważa w żadnym wypadku talentu, doświadczenia i kwalifikacji architektów dopuszczonych do udziału w konkursie. Nie wiemy jak zareagują oni sami na bieg wydarzeń, nasz krok jest jednak sygnałem wzywającym do jak najszybszego podjęcia dzialan, które zlikwidowały by niezrozumiałe poza Polską archaizmy administracyjne i wyprowadziły nasz kraj z prawno-zawodowego impasu panującego jeszcze wciąż w tej dziedzinie. Dla uratowania konkursu, muzeum i mozliwosci pozyskania na jego budowę unijnych środków inwestycyjnych, proponujemy rozwiązanie in extremis w postaci przyznania wszystkim wyeliminowanym kandydatom dodatkowego terminu na dosłanie brakujących dokumentów i ponowne przeprowadzenie postepowania kwalifikacyjnego.
Paweł Althamer
Bohdan Paczowski
Adam Szymczyk
