Tegoroczny Finał Dorocznej Polsko-Niemieckiej Nagrody Integracyjnej BDA – SARP wraz z towarzyszącymi mu warsztatami odbył w dniach 28 czerwca – 01 lipca br. w Berlinie.
Warsztaty, powadzone przez arch. Matta Cęckiewicza, zatytułowane były: „Former Gaslamp Factory (Julius Pintsch AG, Berlin - Kreuzberg) - Activation, Re-use, Potentials!”. Celem tegorocznych warsztatów było rozwinięcie strategji rewitalizacyjnej dla obszaru wokół terenu dawnej fabryki lamp gazowych (ehemalige Julius Pintsch AG). Zadaniem uczestników było przeprowadzenie analizy okolicy, odkrycie różnych struktur, zidentyfikowanie potencjału miejsca i zaprojektowanie strategii, która reaktywowałaby te struktury z pożytkiem dla bliższego i dalszego sąsiedztwa.
Część konkursowa Nagrody, podczas której zaprezentowano 18 prac, miała miejsce 30 czerwca b.r. w siedzibie Bund Deustsche Architekten i Deutsches Architektur Zentrum DAZ przy Wilhelmine-Gemberg-Weg 6.
Jury w składzie: arch. Jan-Henrik Hafke (BDA, Przewodniczący Jury), arch. Ewa Kuryłowicz (SARP), arch. Jacek Lenart (SARP), arch. Katharina Löser (BDA), arch. Jan Wirth (BDA) arch. Karol Langie (sekretarz organizacyjny ze strony SARP, bez prawa głosu), dr Olaf Bahner (sekretarz organizacyjny ze strony BDA, bez prawa głosu), przyznało:
Nagrodę Główną w wysokości 2000 EUR
PaniJanie Ringz Politechniki RWTH w Aachen za pracę Arrivare a Venezia. An inquiry about Venice‘s innate characteristics. A proposal on a possible approach towards the city, (Arrivare a Venezia . W poszukiwaniu wrodzonych cech charakterystycznych Wenecji. Propozycja mozliwego podejscia do miasta, wykonaną pod kierunkiem prof. Uwe Schrödera i prof. Anne-Julchen Bernhardt.
Uzasadnienie:
Głównym kryterium w tym konkursie jest innowacyjny charakter jak też wybitne cechy architektoniczne i urbanistyczne zgłoszonych projektów.
Praca Arrivare a Venezia spełnia te wymogi w niezwykle przemyślany i indywidualny sposób.
Realizuje obietnice zawarte w długim tytule pracy magisterskiej w sposób systematyczny i logiczny.
Zadanie było niezwykle trudne. Wenecja jest klejnotem dla ludzkości . Umierając przed naszymi oczami wydaje sie skazana na długi i nieodwołalny rozkład. Badania zawarte w projekcie i konceptualne propozycje ilustrujące podjęte decyzje architektoniczne i urbanistyczne udowodniają, że Wenecję może jednak czekać inna przyszłość. Przyszłość ta została w projekcie podana w bardzo strategiczny sposób, odnoszący sie do wrodzonej morfologii tego miasta – teraz niewidzialnej, ale ciągle obecnej , jak mógłby powiedzieć Italo Calvino.
Rozwiązania architektoniczne i formy budynków, które witają gości w trzech nowych miejscach przybywania do miasta, pozwalają mu sie od razu przedstawić, nawet z daleka .
Dokonać się to może dzięki pełnemu pokory podejściu do tradycji i zarazem jej innowacyjnej kontynuacji.
Wenecja jest znana i słynna dzięki swemu architektonicznemu pięknu. Można teraz powstrzymać jej dzięki czysto architektonicznym i urbanistycznym zabiegom.
Jury postanowiło przyznać
dwa równorzędne wyróżnienia, każde w wysokości 500E:
Panu Mikołajowi Gomółce z Politechniki Warszawskiej,za pracę zatytułowanąPostcity.Shrinking cities on an example of Bytom, wykonaną pod kierunkiem prof. dr. hab. inż. arch. Sławomira Gzella.
Uzasadnienie:
Wiele miast traci mieszkańców, podobnie jak Rzym w szóstym wieku.
Refleksja Pana Gomółki z pewnością nie rozwiąże problemu depopulacji w zupełności, ale stwarza pole dla rozwinięcia poetyckiej utopii, a także przedstawia problem w szerszym historycznym kontekście.
Autor, rozwiązując problem zachowania tożsamości miast, skoncentrował się na ich rejonach centralnych, obszary peryferyjne przekształcając w ogrody. Jest to podejście, które w miastach gęstych i prosperujących byłoby niemożliwe, lecz dla miast malejących może stać się zachęcającą propozycją.
oraz
Panu Arthurowi Neznanow z Państwowej Akademii Sztuk Pięknych w Stuttgarcie, za pracę zatytułowaną War Memorial & Art Museum. Reuse concept for a World War 2 Flak-Tower in Vienna, wykonaną pod kierunkiem Prof. Marka Blaschitza.
Uzasadnienie:
W swojej pracy autor, Artur Neznanow skupia się na adaptacji dawnej wieży przeciwlotniczej w Wiedniu. Ucieczka, czekanie, powrót – te przeżycia przeistaczają się w doświadczenia przestrzenne. Na przykład doświadczenie „powrotu” kieruje zwiedzającego do „nowego świata” - muzeum. Zewnętrzna forma bunkra pozostaje niezmieniona. Wnętrze jest radykalnie przetworzone poprzez usunięcie części konstrukcji. Ekspozycja rozwija się w tej niespodziewanej przestrzeni. Ta strategia nadaje nową jakość staremu schronowi, czyniąc go istotnym przykładem przekształcania nieużywanych obiektów z II Wojny Światowej.
Jury przyznało także
dwa równorzędne wyróżnienia honorowe
Panu Tobiasowi Raboldz Uniwersytetu FH Münster za pracę zatytuowaną Genius Vacui. About emptiness, void and absence, wykonaną pod kierunkiem Prof. Kirsten Schemel.
Uzasadnienie:
W czasach, gdy każdy z nas napotyka nieskończoną liczbę przedmiotów i możliwości, w czasach, w których odległości w rzeczywistości przestają istnieć, a każdy jest dostępny w dowolnym czasie lub miejscu, myślenie o fenomenie nicości, pustki i braku wydaje się być fascynującym.
Tam, gdzie nie ma nic, wszystko być może.
Jeszcze kilka lat temu Berlin pełen był pustych przestrzeni i miejsc. Zaistnienie nowych pustek w strukturze miasta mogłoby być interesujące.
Powstaje jednak pytanie, czy pustka ta musi mieć tak dramatyczny i wyszukany wyraz.
oraz
Panu Kevinowi Gross-Bollting z Uniwerytetu TU Dortmund za pracę, zatytułowaną Grassi Future – Extension Grassi Museum Leipzig, wykonaną pod kierunkiem prof. Ansgara Schulza i prof. Benedikta Schulza.
Uzasadnienie:
Pracy przyznano honorowe wyróżnienie za konsekwentne zaprojektowanie rozbudowy kompleksu budynków muzealnych z wykreowaniem głównego gmachu jako mocnego „portalu“ obiektu, znaczącego w przestrzeni miasta i ją porządkującego. Ekspresyjna stylistyka rozbudowy nawiązuje do języka „art deco“, będąc kontynuacją stylu części istniejącej obiektu. Spójne przeprowadzenie dróg komunikacyjnych porządkuje dostęp do wszystkich trzech placówek muzealnych zgromadzonych w kompleksie budynków i hierarchizuje je w sposób upłynniający cyrkulację widzów w naturalny sposób.
Efekt projektowy, w sposób naturalny, łączy osiągnięte przebudową – harmonię układu przestrzeni wewnętrznych i ład przestrzeni miasta w relacji z obiektem.
Ponadto Jury przyznało:
wzmiankę
Pani Agacie Pierożyńskiej z Politechniki Wrocławskiej za pracę zatytułowanąUrban Negative of the Schlesisches Museum fur bildende Kunste in Wrocław, wykonaną pod kierunkiem dr Tomasza Głowackiego.
Uzasadnienie:
Projekt wykorzystuje założone cele funkcjonalne by poddać dyskusji kwestię znaczenia w architekturze i środków architektonicznych przekazywania go wszystkim ludziom.
Typologicznie przeznaczony dla niewidomych, w istocie odnosi się do wielowarstwowej struktury symboliki miejskiej przestrzeni, łącząc przeszłość i teraźniejszość przez odwołanie do Muzeum niegdyś istniejącego w tym miejscu.
Rozmyty wygląd budynku, odtworzonego w negatywie tylko po to, by zatopić go w szklanym prostopadłościanie, przywodzi na myśl problemy ze wzrokiem głównych użytkowników Centrum, sugerując jednocześnie niejednoznaczną historię tej miejskiej przestrzeni i jej przekaz.
Projekt o wielu zaletach nie był zaprezentowany bezpośrednio przez autorkę i nie mógł zatem aspirować do ważniejszych wyróżnień, otrzymując wzmiankę Jury.
Ceremonia wręczenia Nagród i wyróżnień odbyła się 1 lipca 2018 r. o godz. 13.00 wDeutsches Architektur Zentrum DAZ, w Berlinie.
Podczas ceremonii odbyła się uroczystość nadania honorowego członkostwa Federacji Niemieckich Architektów BDA Prof. Janinie Kopietz-Unger oraz Wiceprezesowi SARP, arch. Jackowi Lenartowi, w uznaniu ich wybitnych zasług na rzecz partnerskiego dialogu architektów i ich Stowarzyszeń SARP i BDA oraz współkształtowania Dorocznej Polsko- Niemieckiej Nagrody Integracyjnej BDA-SARP .
Po raz pierwszy, w tym roku Nagroda została objęta Honorowym Patronatem Wiceprezesa Rady Ministrów, Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Prof. Piotra Glińskiego.
Doroczna Polsko-Niemiecka Nagroda Integracyjna BDA-SARP 2018 została objęta Honorowym patronatem Ministerstwa Inwestycji i Rozwoju.
Patronem medialnym przedsięwzięcia jest ARCH MAGAZYN ARCHITEKTONICZNY SARP.
INFORMACJE OGÓLNE O NAGRODZIE:
Doroczna Polsko-Niemiecka Nagroda Integracyjna BDA – SARP jest kontynuacją organizowanego przez 19 lat konkursu na najlepszą pracę dyplomową w dziedzinie architektury przemysłu w którym brali udział młodzi architekci z Polski i Niemiec pod nazwą „Nagroda Waltera Henna”. Obecnie to projekt dyplomowy magisterski, którego przedmiotem jest środowisko aktywności społecznej człowieka w przyszłości.
Zgodnie z tradycją, Finał Dorocznej Polsko-Niemieckiej Nagrody Integracyjnej BDA – SARP odbywa się każdego roku w maju/czerwcu, naprzemienne w Polsce lub w Niemczech i trwa 4 dni. W trakcie imprezy finałowej finaliści uczestniczą w warsztatach architektonicznych. oraz prezentują prace dyplomowe przed polsko-niemieckim Jury.
Językiem komunikacji w Nagrodzie i warsztatach jest język angielski.
Zarówno strona niemiecka, jak i polska występuje organizując Doroczną Polsko-Niemiecką Nagrodę Integracyjną BDA – SARP Patronat odnośnego Ministra. Na uroczystość ogłoszenia wyników rywalizacji zapraszani są Ambasadorowie Niemiec w Polsce oraz przedstawiciele instytucji niemieckich działających w Polsce; jeśli finał odbywa się w Niemczech-zapraszany jest Ambasador Polski w Niemczech.
Celem Nagrody jest promocja współpracy i integracji środowiskowej młodych architektów Niemiec i Polski poprzez współzawodnictwo i dyskusję, oraz wystawy na temat architektury, a także wspieranie wzajemnych kontaktów poprzez upowszechnianie efektów działań twórczych.
Nagroda ma formę stypendium naukowo-badawczego lub postać praktyki projektowej w wybranym kraju.
Więcej informacji: dz@sarp.org.pl
Fotografie: Till Budde i Agnieszka Mietlicka
